Kocimiętka, wszystkim dobrze znana bylina należąca do rodziny jasnowatych, swoim zasięgiem obejmuje tereny Euroazji, Afryki i Ameryki Północnej. Uwielbiana przez koty i przeze mnie. Gatunek Nepeta liczy aż około 250 gatunków, z czego 4 występują w naszej rodzimej florze:

kocimiętka Mussina, syn. kocimiętka racemosa (Nepeta mussinii, syn. Nepeta racemosa) – tworzy kępy dorastające do wysokości 50 cm, kwitnie na niebieskofioletowe. Niektóre wyhodowane odmiany:

• *Blue Ice– tworzy zwarte kępy, dorasta do 25 cm wysokości, kwiatostan bladolawendowy, kwitnie od maja do września.
• *Blue Wonder – dorasta do 45 cm, kwiatostany lawendowoniebieski, kwitnie od maja do września.
• *Walker’s Low – bujna kępa dorasta do ponad 70 cm, kwiatostany lawendowoniebieskie, kwitnie bardzo obficie od maja do września.

kocimietka naga (Nepeta pannonica, syn. Nepeta nuda) – dorasta do wysokości 120 cm, kwitnie na niebieskoróżowo.

kocimiętka wielkokwiatowa (Nepeta grandiflora) – dorasta do wysokości 90 cm, kwiaty niebieskie. Niektóre odmiany:

• *Dawn to dusk – dorasta do ponad 1m wysokości, kwiaty bladoróżowe, kwitnie od połowy czerwca do końca sierpnia.
• *Wild Cat – dorasta do około 1.30 cm, kwiaty lawendowoniebieskie, kwitnie od połowy czerwca do końca września.

kocimiętka właściwa (Nepeta cataria) – dorasta do 100 cm wysokości, kwiatostany białe bądź różowe.

Inne gatunki kocimiętek:

kocimiętka Faassena – powstała ze skrzyżowania Nepeta racemosa i Nepeta nepetella. Kępa osiąga wysokość około 40 cm. Kwiatostany są lawendowoniebieskie. Niektóre odmiany:

• *Kit Kat – osiąga wysokość 20 cm, kwiaty lawendowoniebieskie, kwitnie od połowy czerwca do połowy września.
• *Select Blue – dorasta do wysokości 35 cm, kwiaty lawendowe, kwitnie bardzo obficie od końca maja do połowy września.

kocimiętka żyłkowana (Nepeta nervosa) – dorasta do 50 cm wysokości, kwiaty niebieskie, kwitnie od początku czerwca do początku października. Niektóre odmiany:

• *Blue Moon – dorasta do wysokości 40 cm, kwiaty fioletowe, kwitnie od lipca do końca września.

Oprócz powyższych odmian kocimiętek, hodowcy stworzyli jeszcze wiele innych, które są mieszańcami różnych gatunków i kultywarów, np.:

• *Purple Haze – moja ulubiona, jest krzyżówką Nepeta tuberosa i Nepeta govaniana. Dorasta do wysokości 30 cm, kwiatostany niezwykle długie, gęste, fioletowoniebieskie, kwitnie bardzo długo od czerwca do października.
• *Six Hill Giant – dorasta prawie do 80 cm wysokości, kwiaty lawendowoniebieskie, kwitnie bardzo obficie i długo od początku czerwca do października.
• *Ice Blue – tworzy kępy dorastające do 30 cm, kwiaty bladoniebieskie, kwitnie od początku maja do końca września.

Kocimiętki tworzą kępy jajowatolancetowatych, zielonych, zielonoszarych lub szarych liści. Ich powierzchnia jest omszona i karbowana, a obrzeże ząbkowane. Kwiaty dwuwargowe, zebrane w nibyokółka tworzą kłosowate kwiatostany. Ich barwa jest przeróżna, poczynając od bieli (mało popularny), przez róż (np. Nepeta subsessilis ‘Sweet Dreams’), po odcienie niebieskości i fioletu. Istnieje nawet gatunek o żółtych kwiatach, Nepeta govaniana.

Kocimiętki kochają słońce, dlatego należy sadzić je w miejscach najbardziej nasłonecznionych. Podłoże pod ich uprawę powinno być przepuszczalne i niezbyt żyzne. Kocimiętki nie wymagają regularnego podlewania, ponieważ są odporne na suszę, chociaż jeden gatunek, Nepeta subsessilis, woli półcień i wilgotną glebę (wyjątek stanowią świeżo posadzone młode sadzonki).

Do zabiegów pielęgnacyjnych należy:

• usuwanie przekwitniętych kwiatostanów, zapobiegające wysiewaniu się (nie wszystkie odmiany się wysieją, kultywary z grupy Faassena mają sterylne nasiona),
• usuwanie przekwitniętych kwiatostanów, pobudzające rośliny do ponownego zakwitnięcia,
• odmładzanie starych egzemplarzy, poprzez podział kępy,
• ściółkowanie, zapobiegające wyparowywaniu wody z podłoża.

Do chorób grzybowych atakujących kocimiętki należą:

• zgnilizna sadzonek (Rhizoctonia solani)
• plamistości liści (Ascochyta nepetae, Septoria spp.)

Do chorób bakteryjnych należy:

• bakteryjna plamistość liści (Pseudomonas syringa pv. tabaci)

Do szkodników atakujących kocimiętkę należy:

• skoczek melisowy (Eupteryx collina) – pluskwiak, wskutek żerowania liście zaczynają bieleć.
• mszyca ziemniaczana (Aulacorthum solani) – widoczne marszczenie się i odbarwianie blaszek.
• mszyca kruszynowo-ziemniaczana (Aphis frangulae) – zahamowany wzrost roślin.