Trzcinnik, hm… to efektowna, lecz jeszcze mało doceniana trawa, warta zwrócenia uwagi i pokochania. Rodzaj Calamagrostis skupia około 230 gatunków porastających różnorodne tereny (lesiste, mokradła i łąki) w północnej strefie umiarkowanej. W naszej rodzimej florze naturalnie występuje osiem z nich, te najbardziej znane to:

trzcinnik leśny (Calamagrostis arundinacea) – tworzy zielone, wyprostowane kępy, które razem z kwiatostanami dorastają do 1.20 m wysokości. Kwiatostan czerwonawofioletowy. Występuje na terenie całej Polski. Preferuje słońce bądź półcień i kwaśne gleby, ale poradzi sobie na każdej innej. Daje obfity samosiew.

trzcinnik piaskowy (Calamagrostis epigejos) – nie tworzy kęp jak Calamagrostis arundinacea, ale rozrasta się za pomocą rozłogów obejmując duże połacie terenu. Szarozielone liście wraz z kwiatostanami osiągają około 2 m wysokości. Kwiatostan to jasnozielona, często z fioletowym odcieniem wiecha. Występuje na terenie całej Polski. Preferuje słońce bądź półcień i kwaśne gleby, ale poradzi sobie na każdej innej. Daje obfity samosiew.

trzcinnik lancetowaty (Calamagrostis canescens) – rozrasta się za pomocą rozłogów, obejmując duże połacie terenu. Osiąga 1.20 m wysokości. Preferuje stanowiska półcieniste i podmokłe. Kwiatostan to fioletowawa wiecha. Daje obfity samosiew.

Uprawiane gatunki trzcinnika:

Calamagrostis x acutiflora (Trzcinnik ostrokwiatowy)- jest naturalną krzyżówką trzcinnika piaskowego i leśnego, odkrytą przez niemieckiego ogrodnika Karla Foerstera. Nasiona tej krzyżówki są sterylne. Niektóre odmiany:

• Karl Foerster – jest to najpopularniejsza, piękna odmiana o zielonych, błyszczących liściach i pionowych, fioletowawych, początkowo puszystych kwiatostanach, później w trakcie przekwitania zmieniających kształt na wąski i wydłużony, a kolor na rdzawy. Odmiana osiąga około 1.8 m wysokości. Preferuje stanowiska słoneczne lub półcieniste z żyzną, przepuszczalną, umiarkowanie wilgotną glebą. Kwitnie od czerwca do sierpnia.
• * Overdam – jest bardzo podobny do powyższej odmiany, lecz liść posiada białokremowe obrzeża. Kwiatostan początkowo puszysty i fioletowawy, później w trakcie przekwitania zmienia kształt na wąski i wydłużony, a jego barwa przybiera rdzawy odcień. Odmiana osiąga ponad 1 m wysokości. Jest troszkę mniej wyprostowana niż ‘Karl Foerster’. Preferuje stanowiska słoneczne lub półcieniste z żyzną, przepuszczalną, umiarkowanie wilgotną glebą. Kwitnie od czerwca do sierpnia.
• * Eldorado – tworzy kępy liści paskowanych na złotożółto, które z kwiatostanami osiągają 1.50 m wysokości. Odmiana troszkę mniej wyprostowana niż ‘Karl Foerster’. Kwitnie od czerwca do lipca.
• * Avalanche – tworzy kępy liści z białym środkiem i zielonym marginesem, które wraz z kwiatostanami dorastają do 1.20 m wysokości. Odmiana troszkę mniej wyprostowana niż ‘Karl Foerster’. Kwitnie od czerwca do lipca.

Calamagrostis brachytricha (Trzcinnik krótkowłosy) – nazywany ‘diamentową trawą’, bardzo ładny, tworzy kępy błyszczących, zielonych liści, które są szersze od liści Calamagrostis acutiflora. Kwiatostan puszysty, początkowo fioletoworóżowy, potem przebarwia się na żółtobrązowy (nie kurczy się jak w przypadku C. x acutiflora), lekko wygina się na boki. Gatunek dorasta do 1.20 m wysokości. Preferuje stanowiska słoneczne i półcieniste, z umiarkowanie wilgotną, przepuszczalną glebą. Może się wysiewać, jest jednak do opanowania. Kwitnienie zaczyna końcem sierpnia.

Trzcinniki należą do zimnolubnych traw, co oznacza, że nie lubią gorącego i wilgotnego lata, za to odpowiadają im niższe temperatury za dnia i w nocy. Podczas letnich spiekot nie wyglądają atrakcyjnie i są często porażane przez choroby.

Trzcinniki można sadzić pojedynczo, lecz przepięknie wyglądają zestawione grupowo. Widok łanu pionowo sterczących pióropuszy, cudownie mieniących się w słońcu, zapiera dech w piersiach. Świetnie nadają się na szpalery, zwłaszcza ‘Karl Foerster’.

Do zabiegów pielęgnacyjnych należy:

• usuwanie zaschniętego ulistnienia i kwiatostanów, najlepiej wczesną wiosną. W łagodniejszych klimatach ulistnienie trzcinnika ostrokwiatowego może przetrwać zimę,
• jeśli decydujemy się na posadzenie w ogrodzie któregoś z naturalnie występujących u nas trzcinników, pamiętajmy, aby usuwać przekwitnięte kwiatostany, ponieważ dają one obfity samosiew,
• odmładzanie starych egzemplarzy, poprzez podział wiosną lub jesienią,
• ściółkowanie, ograniczające wyparowywanie wody z podłoża.

Do chorób grzybowych atakujących trzcinniki należy:

• antraknoza – na liściach widoczne małe, owalne do nieregularnych, żółtobrązowe plamy, rozszerzające się, w efekcie powodujące nekrozę.
• rdza (Puccinia coronata) – na liściach widoczne pomarańczowe skupienia zarodników grzyba.

Odporna na ataki szkodników.